Απαρηγόρητη η Νόνικα

14.11.2006
Ένα χρόνο μετά το θάνατο του αγαπημένου μας Αλέκου Αλεξανδράκη η οικογένειά του τέλεσε το ετήσιο μνημόσυνο. Ο μικρός εγγονός του αείμνηστου ηθοποιού με την κραυγή «παππού» έφερε ανατριχίλα σε όλους καθώς και η Νόνικα Γαληνέα, συντετριμμένη από το βαρύ της πένθος, βαθιά συγκίνηση.

Από τον Νίκο Νικόλιζα

Ένα χρόνο μετά το θάνατο του αγαπημένου μας Αλέκου Αλεξανδράκη η οικογένειά του τέλεσε το ετήσιο μνημόσυνο. Ο μικρός εγγονός του αείμνηστου ηθοποιού με την κραυγή «παππού» έφερε ανατριχίλα σε όλους καθώς και η Νόνικα Γαληνέα, συντετριμμένη από το βαρύ της πένθος, βαθιά συγκίνηση.

Είναι από εκείνες τις στιγμές που κανείς δεν μπορεί να αρθρώσει ούτε μια λέξη, που η συγκίνηση σου φέρνει ρίγη και δάκρυα. Σάββατο μεσημέρι και η οικογένεια του αξέχαστου ηθοποιού Αλέκου Αλεξανδράκη, μακριά από κάθε είδους δημοσιότητα, τέλεσε στο νεκροταφείο του Αμαρουσίου το ετήσιο μνημόσυνο για το δικό τους άνθρωπο, για το δικό μας ηθοποιό. Η τελευταία σύντροφος της ζωής του Νόνικα Γαληνέα, ο γιος του Βάσιας, η αδελφή του Μάνια Λοβέρδου-Αλεξανδράκη, η νύφη του Ελένη Δεσποτίδου-Αλεξανδράκη καθώς και ο πολυαγαπημένος του θεατρικός επιχειρηματίας Γιώργος Λεμπέσης μαζί με τη σύζυγό του Νινέτα με βουρκωμένα μάτια βρέθηκαν στον τάφο του ανθρώπου που δόξασε το ελληνικό θέατρο και τον κινηματογράφο με την υποκριτική του τέχνη.

Ήταν 12 το μεσημέρι όταν πρόσωπα σκυθρωπά και βουρκωμένα, για μια ακόμα φορά, συγκεντρώθηκαν για να θυμηθούν το μεγάλο ηθοποιό, το δημιουργό της αριστουργηματικής ταινίας «Συνοικία το όνειρο», τον κύριο Σαμιωτάκη, τον Αλέκο όλων. Τα βλέμματα έκλεψε ο μικρός εγγονός του Αλέξανδρος, ο οποίος μόλις βρέθηκε πάνω από το μνήμα με δυνατή φωνή φώναξε «παππού». Η ανατριχίλα της στιγμής έκοψε ακόμα και την ανάσα των πιο ψύχραιμων και μετά ήρθαν τα δάκρυα.

«Δεν μπορώ να τον ξεχάσω. Με δίδαξε και μου έμαθε τόσα πολλά ο Αλέκος, που νομίζω θα τον κουβαλάω μέσα μου για πάντα», μας είπε με δάκρυα στα μάτια η Νόνικα Γαληνέα. «Ο Αλέκος δεν έφυγε και δεν θα φύγει ποτέ από κοντά μου. Εκείνος με οδηγεί και θα με οδηγεί όσο ζω», είπε αποκλειστικά στο ΛΟΙΠΟΝ η αγαπημένη του σύντροφος. Με σκυμμένο το κεφάλι, βαθιά συγκινημένος και ο γιος του Βάσιας, ο οποίος όμως δεν θέλησε να κάνει καμιά δήλωση. «Μας λείπει πολύ ο Αλέκος μας. Βέβαια, ο ίδιος δεν ήθελε ποτέ να βλέπει σκυθρωπά πρόσωπα. Ήταν άνθρωπος αισιόδοξος και αυτό προσπαθούμε κι εμείς να περάσουμε», μας είπε η πολυαγαπημένη του αδελφή Μάνια, ενώ οι δύο κόρες της Νόνικας, Αλεξία και Αμαλία Μουτούση, μας είπαν: «Ο Αλέκος δεν μπορεί να έχει φύγει. Είναι εδώ, μας βλέπει. Ωστόσο, μας λείπει».

Όλοι όσοι παρευρέθησαν για να τιμήσουν τη μνήμη του πολυαγαπημένου τους Αλέκου είχαν αποφασίσει από κοινού το ετήσιο μνημόσυνο να γίνει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. «Κάτι τέτοιο δεν θα το ήθελε ούτε και ο ίδιος», μας απάντησαν στην ερώτησή μας γιατί δεν προσκλήθηκε ο κόσμος. Σεμνός όπως ήταν σε όλη του τη ζωή, έτσι και τώρα ο Αλέκος Αλεξανδράκης έκλεισε τον κύκλο του.